«Τι… ΔΕΝ είναι η Κρήτη»: Ένα μοναδικό κείμενο που πρέπει να διαβάσει κάθε Κρητικός και Κρητικιά!

Συνήθως αποθεώνουμε το νησί μας, την Κρήτη, χρησιμοποιώντας επιθετικούς προσδιορισμούς για να περιγράψουμε τα κάλλη και τις ιδιαιτερότητές της. Αυτό που δεν έχει προσπαθήσει να κάνει κάποιος, είναι να προσπαθήσει να περιγράψει την Κρήτη αναφερόμενος στο τι… ΔΕΝ είναι η Κρήτη.

Το επιχείρησε με τρόπο λυρικό ο Γ. Θεοδωράκης, σε κείμενο που δημοσιεύτηκε στο parakritika και η αλήθεια είναι πως η έμπνευσή του είναι τέτοια που μας άφησε με ανοιχτό το στόμα.

Ελάτε να δούμε, λοιπόν, τι… ΔΕΝ είναι η Κρήτη:

Δεν είναι η Κρήτη μπαλοτές, ούτε καπεταναίοι
ούτε η κούπα που γροικάς, και οι δήθεν οι γενναίοι..
Δεν είναι τα ποκάμισα, τα μαύρα τ’ ανοιγμένα
και τα μουστάκια τα στριφτά και τα ωζά κλεμμένα.

Δεν είναι η Κρήτη τα διπλά, με το φιμέ το τζάμι με το διπλό διαφορικό, του Γιώργη και τ’ Αδάμη…
Δεν είναι οι κούπες οι διπλές και τα κοφτά ποτήρια ούτε μετριέται η αντρειά, στου πάλκου τα χατίρια..
Δεν είναι η Κρήτη φονικά, για δυο μοιράσα χόρτα
και σπίθια δεν εβρέθηκαν, να ΄χουν κλειστά την πόρτα.

Δεν είναι η Κρήτη εκδίκηση, για ένα καλημέρα
και είναι ντροπή στο τίποτα, να σου απλώσουν χέρα.
Δεν είναι η Κρήτη άρματα, κουμπούρια ντάκα ντούκα δεν είναι τα ναρκωτικά, δεν είναι ούτε η κούπα..
Δεν είναι η Κρήτη το νησί, που το προσβάλλουν όλοι δεν κρύβεται ο Κρητικός, ο άντρας στο μπιστόλι..

Δεν είναι η Κρήτη φονικά, γι’ ασήμαντες αιτίες
η Κρήτη είναι το νησί, που ΄χει διδάξει αξίες..
Και πριν χλευάσεις ότι πω, άκουσε ακόμα λίγο
να μάθεις τι ΄ναι το νησί, που από παιδί ξανοίγω..

Σου ΄παν για δυο ψηλά βουνά, και το καλό χασίσι
μας είπες κλέφτες, έμπορους, όμως δεν είμαστ’ ίσοι..
Γιατί αυτά που πρόβαλες, και λες για το νησί μου
προσβάλλουνε τη ράτσα μου, και την καταγωγή μου..

Για να τα πάμε απ’ την αρχή, να μάθεις τι ‘ναι η Κρήτη Χανιά και Κάστρο, Ρέθεμνος, Σητεία, Ψηλορείτη.
Για το αν είναι σήμερα, μεγάλη η Ελλάδα
Στο Βενιζέλο το χρωστάς, που άναψε τη λαμπάδα..
Ρώτα να μάθεις ύστερα, για το Δασκαλογιάννη
και τα πρωτοπαλίκαρα, για τα Σφακιά που βγάνει.

Μάθε αν θες για τη Φαιστό, για της Κνωσού τα μέρη του Μίνωα του Βασιλιά, τ’ αγαπημένα μέρη..
Ρώτησε για το Μάλεμε, να μάθεις το σαράντα
πως σφάχτηκαν κατακτητές, χωρίς πολλά και γιάντα..

Ρώτησε για τις ομορφιές, που έχει το νησί μου
το Βάι, το Μπάλο, το Λουτρό, το Κάστρο την τιμή μου!
Κατέβα δες τα κάστρα μας, το σεϊτάν λιμάνι
Λίμνη Κουρνά, λίμνη Ζαρού, που ο νους σου δεν το βάνει..

Συνάντησε και στα χωριά, το μαύρο το τζεμπέρι
γυναίκες μαύρες που έχουνε, μες στην καρδιά μαχαίρι.
Τα μαύρα τα ποκάμισα, το μαύρο το σαρίκι
το πένθος και το σεβασμό, στους γέρους μερακλίκι .

Να δεις πως είναι η ανθρωπιά, και η φιλοξενία
να δεις ανθρώπους απού ζουν, σε άλλη κοινωνία..
Να δεις και το φιλότιμο, όπου τιμά την Κρήτη
που τέτοιο άλλο δεν θα βρεις, σε όλο τον πλανήτη..

Να δεις τα μοναστήρια μας, προσκύνησε στο Αρκάδι στην Παναγιά Καλυβιανή, που δεν θα βρεις ψεγάδι..
Στον Άγιο Νικόλαο, μα και στο Σεληνάρι
Σητεία Ιεράπετρα, που’ όλα ένα καμάρι..
Ρώτα τση Βιάννου τα χωριά, ανέβα στα Βορίζα
στ’ Ανώγεια που οι Γερμανοί, τα ΄κάψαν ρίζα – ρίζα ..

Για τον Κορνάρο ρώτησε, και το Κωστή Φραγκούλη για το Μανώλη το Κακλή, απού τους ξέρουν ούλοι.
Να ακούσεις τον Αρχάγγελο, να τραγουδεί να κλάψεις να βρεις τα ξωμονάστηρα, ένα κερί να ανάψεις.

Να δεις την Κρήτη όπως ποτέ, δε δείξαν στα κανάλια αυτά που χρόνια έχουνε, τα μαύρα τους τα χάλια…
Να κάμεις φίλους Κρητικούς, άντρες να σ’ αγαπούνε και θηλυκές την φούστα τους, που δε στην ε κουνούνε..

Γιατί η Κρήτη είναι θεριό, στη θάλασσα απλωμένο
δε λύγισε κι ας το ΄χουνε, πολλοί κατακτημένο..

Κρήτη μου νήσος μου αγνή, τόπε μου διαφυγή μου αν πάλι ξαναγεννηθώ, θα είναι σε τιμή μου..
Να βγω από το χώμα σου, και χώμα σου να γίνω
να ΄χω μια ράτσα Κρητικιά, και τη ρακί να πίνω..

Τόπε μου Κρήτη μου αγνή, λυγίζεις, μά ΄σαι η μόνη στη θάλασσα απού κρατείς, του έρωτα το τιμόνι!!!
Τιμή μου περηφάνεια μου, Τόπε μου αγαπημένε
Κρήτη και όσοι δε σε ζουν, μέσα τους μόνο κλαίνε….

Πηγή φωτογραφίας