Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Η συγκλονιστική εξομολόγηση της γυναίκας του δυο μήνες μετά τον θάνατο του

Για πρώτη φορά η σύντροφος της ζωής του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Δώρα Τσαμπάζη, αφηγείται τηλεοπτικά τη δύσκολη κι επίπονη διάγνωση της ασθένειας του Ολυμπιονίκη και τη συμπόρευσή τους στο δικό τους «για πάντα μαζί»

Τη φωτεινή ιστορία του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη, που έφυγε από τη ζωή στις 14 Οκτωβρίου μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, μόλις στα 42 του χρόνια, παρουσίασε το MEGA Stories.

Για πρώτη φορά μετά τον θάνατό του, η σύντροφός του, Δώρα Τσαμπάζη, μίλησε για τον αθλητή με τις σπάνιες αρετές, το αλύγιστο πνεύμα και την απαράμιλλη σεμνότητα.

Η εξομολόγησή της ραγίζει καρδιές

«Έκλαιγα και ταυτόχρονα αισθανόμουν υπερήφανη για τον άνθρωπο που είχα κοντά μου. Ευχήθηκα να μη χρειαστεί να τη δημοσιεύσω παρόλο που οι ελπίδες μας είχαν εξανεμιστεί. Μου είχε πει αν φύγει να τη δημοσιεύσω. Το τεράστιο κύμα αγάπης που δεχθήκαμε ήταν που ανακούφισε την ψυχή μας», ανέφερε η Δώρα Τσαμπάζη για το κείμενο που είχε γράψει ο ίδιος και δημοσιεύτηκε, όταν «έφυγε».

«Η ασθένεια μπορεί να ήρθε όταν γεννιόταν ο γιος μας γιατί τις πρώτες ενοχλήσεις τις είχε όταν ο γιος μου ήταν τριών μηνών….» είπε σε άλλο σημείο περιγράφοντας τα πρώτα συμπτώματα που είχε ο Ολυμπιονίκης μέχρι την τελική διάγνωση.

Στη συνέχεια, συγκινημένη, η Δώρα Τσαμπάζη μίλησε και για την περίοδο που χρειάστηκε να έρθουν στην Αθήνα προκειμένου ο αθλητής να παλέψει για τη ζωή του.

«Εκεί ήταν το σοκ. Έπρεπε να φύγουμε πολύ γρήγορα στην Αθήνα. Νοικιάσαμε ένα σπίτι απέναντι από το νοσοκομείο. Θήλαζα και έστελνα με τα ΚΤΕΛ το γάλο στον μικρό. Εκεί συνειδητοποιήσαμε τι θα πει οικογένεια. Ο Αλέξανδρος αγωνιζόταν για τη ζωή του και εγώ έδινα μια μάχη για να έχει το παιδί μου να φάει. Στην αρχή είχαμε όλοι πάρα πολλή δύναμη. Ο Αλέξανδρος ήταν ο πιο προσγειωμένος. Όλοι λέγαμε “έλα μωρέ θα τα καταφέρεις” εκείνος μας έλεγε, “δε περνάω γρίπη, μπορεί και να μην τα καταφέρω”. Έπρεπε να περάσει πολύς καιρός για να καταλάβω ότι η στάση του ήταν η προετοιμασία για το τέλος και δεν ήταν ηττοπάθεια» είπε.

«Την επιθυμία να δώσει τα μετάλλια την είχε εκφράσει πολύ νωρίτερα, έλεγε ότι αν γίνει καλά θέλει να τα δώσει. Μετά, όταν άρχισε να προχωρά η ασθένεια έλεγε ότι αν δεν γίνει καλά θέλει να τα δώσει. Τον Σεπτέμβριο ολοκλήρωσε την επιστολή του» δήλωσε σε άλλο σημείο η Δώρα Τσαμπάζη προσθέτοντας:

«Το χαμόγελό του δεν το έχασε, έκανε πλάκα μέχρι το τέλος, έπαιζε με τα παιδιά όσο μπορούσε. Ήταν όμως συνειδητοποιημένος, ήξερε ότι δε θα τα καταφέρει, μας το έλεγε».

Για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν όλη αυτή την κατάσταση τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της ανέφερε: «Δεν πέρασα το στάδιο οργής αλλά έζησα όλα τα “γιατί”. Ο Αλέξανδρος όμως, δεν το είπε ποτέ αυτό. Αυτό που μου είχε πει, είναι ότι αν ήταν να πέσει ένας κλήρος στην οικογένειά μας, και έπρεπε κάποιος να τραβήξει το μικρότερο κλαδάκι, αυτός έπρεπε να το τραβήξει και κανείς άλλος. Αυτό ήταν η ωραιότερη ερωτική εξομολόγηση που μου έχει κάνει».

Τέλος, με δάκρυα στα μάτια η Δώρα Τσαμπάζη εξομολογήθηκε: «Μου έχουν πει πολλοί ότι είμαι πολύ αξιοπρεπής στον τρόπο που διαχειρίζομαι το πένθος μου. Δεν το καταλαβαίνω. Ήμουν στο σταυροδρόμι ή να εκτιμήσω όσα ζήσαμε και θα νιώθω ευτυχισμένη για όλα αυτά ή θα ζήσω δυστυχισμένη για όσα δεν θα μπορέσω να ζήσω. Για μένα φέτος το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν κάθε μπάλα και ένα καρφί. Η κόρη μου κατάλαβε ότι ήμουν θλιμμένη και, εντελώς αυθόρμητα με αγκάλιασε και μου είπε “μαμά, σου υπόσχομαι ότι αυτά θα είναι τα πιο όμορφα Χριστούγεννα”».

 

Πηγή: in