Συγκινεί η Μελίνα Ασλανίδου για τον χαμό του αδερφού της: «Θα έδινα τα πάντα να τον φέρω πίσω»

Συνέντευξη στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι» και στον Νίκο Συρίγο παραχώρησε η Μελίνα Ασλανίδου και μίλησε για όλους και για όλα.  «Στα Χανιά με πήγε η ζωή γιατί ο έρωτας είναι παντού. Αυτή την περίοδο είμαι πολύ ερωτευμένη με όλα αυτά που φτιάχνω. Θα ξαναγινόμουν κριτής σε μουσικό talent show, να έβλεπα παιδιά να τραγουδούν. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι μια διαδικασία που μου αρέσει» είπε αρχικά η Μελίνα Ασλανίδου.

Ασλανίδου: Ένιωσα ότι είχα χρέος προς τον εαυτό μου να τραγουδήσω πάνω από το μνήμα του Μίκη

Αναφορικά με τη συμμετοχή της στην παράσταση-αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη «Όμορφη Πόλη» του Γιώργου Βάλαρη είπε: «Είναι μία υπέροχη παράσταση. Φέτος ήταν και η χρονιά που έφυγε ο Μίκης Θεοδωράκης. Με επηρέασε πάρα πολύ η απώλεια του Μίκη, ήθελα πολύ να τον γνωρίσω, αλλά δεν τα κατάφερα». «Ένιωσα ότι είχα χρέος προς τον εαυτό μου να τραγουδήσω πάνω από το μνήμα του Μίκη», είπε η Μελίνα Ασλανίδου.

«Θα έδινα τα πάντα να τον φέρω πίσω»

Το 2000, πριν η Μελίνα Ασλανίδου ξεκινήσει ενεργά την πορεία της στη δισκογραφία, βίωσε ένα τραγικό γεγονός, τον θάνατο του 20χρονου τότε αδερφού της. Αυτό το σημείο της ζωής της έχει πει πολλές φορές ότι τη σημάδεψε και άλλαξε τη ζωή της. Βρήκε καταφύγιο στη μουσική.

Μιλώντας για τον θάνατο του αδερφού της και απαντώντας στην ερώτηση «Τι θα έκανε για να τον φέρει πίσω» η Μελίνα Ασλανίδου είπε: «Φυσικά και θα έδινα. Και την καριέρα μου και τα πάντα για να είναι εδώ. Από την άλλη, όμως, τα πράγματα στη ζωή γίνονται για κάποιον λόγο. Αυτόν τον λόγο θα τον καταλάβουμε μάλλον όταν θα φύγουμε. Ή και στην πορεία της ζωής μας τον καταλαβαίνουμε. Δε γίνονται τυχαία, πάντως, τα πράγματα στη ζωή μας».

«Τι λόγος μπορεί να υπάρχει για να φεύγει ένας άνθρωπος τόσο νέος;», ρώτησε εύλογα ο δημοσιογράφος, με την Μελίνα Ασλανίδου να απαντά: «Κι όμως, επειδή το έχω βιώσει στο πετσί μου κι επειδή έχω και πολλούς φίλους που έχουν χάσει τα παιδιά τους, νέα παιδιά, αλλά και φίλους που έχουν καταφέρει τα παιδιά τους να ζήσουν… Υπάρχει αυτή η αδικία που λες. Αν μπεις, όμως, σε αυτό το συναίσθημα “αδικία” και το κουβαλήσεις, την έχεις πατήσει. Δε ζεις».

Πηγή: ethnos