To 5G, οι διαμαρτυρίες και το τέλος… του κόσμου

Μετά τον κορονοϊό, αυτό που τρομάζει περισσότερο τις μέρες που διανύουμε είναι το 5G. Δικαιολογημένα ή μη; Ο εγκλεισμός, η παραπληροφόρηση, ο φόβος για ό,τι μπορεί ν’ ακολουθήσει, μπορούν να οδηγήσουν σε ακραίες συμπεριφορές.

Ένας ιός περιφέρεται και μας κυριαρχεί. Προς το παρόν, αφού είναι θέμα ημερών και πειθαρχίας να τεθεί υπό έλεγχον. Αυτό, τουλάχιστον, λένε οι ειδικοί, από τους οποίους κρεμόμαστε κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους. Στην περίπτωση του δικτύου 5G, όμως, τα πράγματα φαίνεται να είναι διαφορετικά. Ο ερχομός του δίχασε την κοινή γνώμη, η οποία δέχεται πληροφορίες από κάθε άγνωστη ατεκμηρίωτη γωνιά και τις αφομοιώνει ακατέργαστες, υιοθετώντας ακραίες απόψεις, προβαίνοντας μάλιστα σε επιθετικές συμπεριφορές. Τελικά τι είναι αυτό που τρομάζει περισσότερό από την τεχνολογία που ήδη χρησιμοποιούμε ως αναγκαίο μέσο ύπαρξης στο τέλος της ημέρας; Η εμπειρογνώμων Ιατρικής Φυσικής, Ερατώ Στυλιανού Μαρκίδου, μίλησε στη «Σημερινή», ξεκαθαρίζοντας τους μύθους και τις πραγματικότητες γύρω από το περιβόητο 5G.

Φόβος από το 5G. Γιατί;

«Η λέξη ακτινοβολία προκαλεί φόβο, αφού διαχρονικά οι άνθρωποι την έχουν συνδέσει με τα πυρηνικά όπλα αλλά και με σημαντικά ατυχήματα, όπως αυτό του Τσέρνομπιλ και, πιο πρόσφατα, αυτό της Φουκουσίμα. Αυτό που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι υπάρχουν δύο μορφές ακτινοβολίας, η Ιονίζουσα και η Μη-ιονίζουσα. Τα καταστροφικά αυτά γεγονότα σχετίζονται με την Ιονίζουσα. Στην Ιονίζουσά της μορφή, η ακτινοβολία μπορεί να προκαλέσει μεταλλάξεις στο DNA και να σκοτώσει κύτταρα. Στις Μη-ιονίζουσες ακτινοβολίες περιλαμβάνονται μέρος του υπεριώδους φωτός, το ορατό φως, η υπέρυθρη ακτινοβολία και τα πάντα με χαμηλότερη συχνότητα, όπως τα ραδιοκύματα. Καθημερινές τεχνολογίες, όπως οι γραμμές ηλεκτρικού ρεύματος, το ραδιόφωνο FM και το Wi-Fi, εμπίπτουν σε αυτό το εύρος. Μιλώντας για 5G, εννοούμε την τεχνολογία που συνδέεται με την Μη-Ιονίζουσα ακτινοβολία και, συγκεκριμένα, για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, η οποία είναι πολύ αδύναμη για να σπάσει τους χημικούς δεσμούς».

Τελικά τι είναι αυτό το 5G;

«Το 5G είναι ένα νέο πρότυπο της υπάρχουσας τεχνολογίας των τηλεπικοινωνιών που λέγεται ασύρματο κυψελοειδές δίκτυο. Στην Ευρώπη, το 5G θα χρησιμοποιήσει τρεις περιοχές συχνοτήτων: (α) μια χαμηλή συχνότητα στα 0,7 GHz, (β) μια μεσαία στα 3,4-3,8 GHz (που θα είναι αυτή που θα χρησιμοποιηθεί πιο πολύ), και (γ) μια υψηλή συχνότητα στα 24,25-27,5 GHz. Οι συχνότητες αυτές είναι υψηλότερες από το 4G και, λόγω αυτού, έχουν την ιδιότητα να μεταφέρουν πληροφορίες με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και με τουλάχιστον δεκαπλάσια βελτίωση της απόδοσης του δικτύου. Οι πρακτικές εφαρμογές από αυτές τις ταχύτητες είναι πολύ σημαντικές και μπορούν να δώσουν ώθηση σε πολλούς τομείς της σύγχρονης κοινωνίας. Βασικό χαρακτηριστικό των νέων δικτύων 5G θα είναι ότι θα μπορούν να υποστηρίζουν και ιδεατά δίκτυα (virtual networks) με τη λειτουργία τεμαχισμού δικτύου (network slicing), ώστε να εξυπηρετούνται έκτακτες ανάγκες, όπως περιπτώσεις κρίσεων και φυσικών καταστροφών.

»Αναφερόμενοι ιδιαίτερα στις ημέρες μας με την κρίση στη δημόσιας υγείας με την πανδημία, καταλαβαίνουμε ότι είναι απολύτως απαραίτητη η διαθεσιμότητα τέτοιων ιδεατών δικτύων παράλληλα με αυτά που θα υποστηρίζουν την υπόλοιπη οικονομική δραστηριότητα της παροχής υπηρεσιών από απόσταση (τηλε-εργασία, τηλε-εκπαίδευση, τηλε-ιατρική)».

Δικαιολογείται η ανησυχία;

«Είναι γεγονός ότι υπάρχει μια ανησυχία ως προς τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην υγεία μας η καινούρια τεχνολογία 5G. Πρέπει να διευκρινιστεί, ωστόσο, ότι τα δίκτυα 5G θα χρησιμοποιούν τρεις περιοχές του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Στην αρχική φάση υλοποίησής τους, τα δίκτυα 5G θα χρησιμοποιούν συχνότητες στις δυο πρώτες περιοχές (χαμηλή και μεσαία), οι οποίες δεν είναι μακριά από τις συχνότητες που ήδη χρησιμοποιούνται από τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα των προηγούμενων γενεών, την ψηφιακή τηλεόραση και το WiFi. Οι συχνότητες αυτές έχουν ήδη μελετηθεί εκτενώς ως προς τις ενδεχόμενες επιπτώσεις τους στην υγεία. Μέχρι στιγμής και μετά από αρκετές αξιόπιστες έρευνες, οι οποίες έχουν διεξαχθεί, καμιά ασθένεια δεν έχει συνδεθεί με την έκθεση σε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Ο γενικός πληθυσμός καλύπτεται πλήρως και με μεγάλα περιθώρια ασφάλειας από τα ισχύοντα όρια της ICNIRP (Διεθνής Οργανισμός για την Προστασία από Μη-Ιονίζουσες Ακτινοβολίες) και του ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), ενώ η πραγματική του έκθεση θα είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό των ορίων αυτών.

»Πριν από τη μετάβαση των δικτύων στην υψηλή περιοχή, στην περιοχή από 26 έως 28 GHz, θα πρέπει να συλλέξουμε περισσότερα δεδομένα για την αλληλεπίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με τους ανθρώπινους ιστούς. Τα δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής τείνουν στην κατεύθυνση ότι δεν θα υπάρχει κάποια ιδιαίτερη επίπτωση στην υγεία, αλλά, η έρευνα για τις συχνότητες αυτές πρέπει να συνεχιστεί και να διευρυνθεί. Ο ΠΟΥ κατηγοριοποιεί την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στην κατηγορία 2Β για πιθανώς καρκινογενείς ουσίες. Πιθανώς καρκινογενείς ουσίες θεωρούνται οι ουσίες ή οι παράγοντες για τους οποίους υπάρχει περιορισμένη απόδειξη σύνδεσής τους με τη δημιουργία καρκίνου στον άνθρωπο και λιγότερη από την ικανοποιητικά αναγκαία απόδειξη σύνδεσης καρκινογένεσης σε πειραματόζωα».

Ο εγκλεισμός επηρεάζει την κρίση μας;

Καθόλου αδικαιολόγητη η ανησυχία των πολιτών, ωστόσο οι ακραίες συμπεριφορές ίσως να οφείλονται όχι μόνο στον φόβο που προκαλεί ο ενδεχόμενος ερχομός της νέας αυτής τεχνολογίας, αλλά στον ίδιο τον… κορωνοϊό. Η ψυχολόγος και μεταδιδακτορική συνεργάτις στο ΕΚΠΑ, Δρ Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου, μίλησε στη «Σ» για το ενδεχόμενο η απομόνωση και ο εγκλεισμός να οδηγεί αλλού τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας.

«Ζούμε κάτι πρωτόγνωρο και σίγουρα τις επιπτώσεις αυτής της πολύ επίπονης κατάστασης θα τις μελετήσουμε ερευνητικά στο μέλλον. Όσον αφορά τον τομέα της ψυχολογίας, αυτό που βιώνουμε μπορούμε να το δούμε υπό το πρίσμα της ψυχολογίας σε ένα κρίσιμο και απειλητικό συμβάν, από τη διαχείριση του πένθους, τον φόβο για την αβεβαιότητα και τον θάνατο αλλά και τις επιπτώσεις του εγκλεισμού. Θα δανειστώ τον όρο ιδρυματοποίηση και να τον μεταποιήσω σε εγκλεισμοποίηση. O όρος ιδρυματοποίηση αναφέρεται στο καθεστώς της φυλακής και αποδίδεται στα αγγλικά με τη λέξη «prisonization» για να αποτυπώσει το γεγονός ότι για όσο μεγαλύτερο διάστημα φυλακίζεται κάποιος, τόσο περισσότερο θα «εγκληματοποιείται» και θα αποστασιοποιείται από τις κοινωνικές αξίες του «έξω» κόσμου. Με απλά λόγια, η συγκεκριμένη θεωρία αναφέρει ότι σε καταστάσεις εγκλεισμού ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά.

»Ο καθένας μας φέρει τη δική του προσωπική ιστορία, τις δικές του στάσεις, πεποιθήσεις και ικανότητες, ο ένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει την απώλεια ελέγχου ως μια δική του αδυναμία, ενώ ο άλλος ως μια συνεχιζόμενη κακομεταχείριση από άλλους. Έχει να κάνει δηλαδή με το κέντρο ελέγχου που έχει ο καθένας: σε άλλους εσωτερικό και φταίει τον εαυτό του, ενώ σε άλλους εξωτερικό και φταίει τους άλλους και ακόμη χειρότερα ξεσπάει σε άλλους. Σε πολύ δύσκολες περιόδους της ζωής μας καλούμαστε να επιδείξουμε την ανθεκτικότητά μας».

Χάνουμε τον έλεγχο;

Σύμφωνα με την Δρα Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου, όσο οι συνθήκες επιβάλλουν τον περιορισμό, ενδέχεται να υπάρξει ένας μετασχηματισμός που ορίζεται από την αρχή της «επιβίωσής» μας. «Τα άτομα σταδιακά συνηθίζουν σε ένα ευρύ φάσμα περιορισμών, στερήσεων και ταπεινώσεων. Οι διάφοροι ψυχολογικοί μηχανισμοί που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την προσαρμογή και ’’επιβίωση’’, σταδιακά μετατρέπονται σε δεύτερη φύση και σε ένα βαθμό εσωτερικεύονται. Πρόκειται για μια λεπτή και όχι εύκολα διακριτή διαδικασία. Μερικοί προσαρμοστικοί μηχανισμοί που ενδείκνυται να επισυμβούν είναι οι εξής:

1. Απώλεια του αισθήματος ελέγχου επί της καθημερινότητας.
2. Υπερεπαγρύπνηση, δυσπιστία και καχυποψία στις κοινωνικές διαπροσωπικές σχέσεις.
3. Υπερβολικός συναισθηματικός έλεγχος, αποξένωση και ψυχολογική αποστασιοποίηση.
4. Κοινωνική απόσυρση και απομόνωση.
5. Εμμονές στην καθαριότητα και ειδικές φοβίες.

Με λίγα λόγια, αν δεν δουλέψουμε με τον εαυτό μας, δεν έχουμε επίγνωση της συναισθηματικής μας εμπλοκής και δεν εξωτερικεύσουμε όλα τα συναισθήματα που μας προκαλούνται με υγιή και δημιουργικό τρόπο, μπορεί να μας πνίξουν και να φτάσουμε σε σημείο που να διαχειρίζονται αυτά εμάς και όχι εμείς αυτά».

Πηγή: Simerini