Γιάννης Λιουδάκης: Εξαφάνιση ή απαγωγή;

Ένα απελπισμένο μήνυμα, με ένα στίγμα GPS, που έδειχνε ότι βρισκόταν σε μια απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων, δίπλα από τον αυτοκινητόδρομο ο οποίος οδηγεί από το Μαζατλάν, της επαρχίας Σιναλόα του Μεξικού, στο Κουλιακάν. Αυτή ήταν η μόνη απόδειξη ότι ήταν ζωντανός και κινδύνευε, που πρόλαβε να στείλει στις 31 Μαΐου του 2013, ο Γιάννης Λιουδάκης στην μητέρα του κ. Αδαμαντία Μιχαλοπούλου-Λιουδάκη.

Από εκείνη την ημέρα, ο Έλληνας ομογενής, που ζούσε μόνιμα στον Καναδά εξαφανίστηκε χωρίς να δώσει ποτέ ξανά σημεία ζωής, σε μια χώρα όπου οι απαγωγές για ληστεία η λύτρα έχουν γίνει μια «βιομηχανία». Η μητέρα του προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του πάρα πολλές φορές, όμως ο Γιάννης της δεν απάντησε ποτέ.

Πέντε χρόνια μετά, εξακολουθεί να βιώνει ένα βασανιστικό δράμα, που μοιάζει να μην έχει τέλος. Δεν ξέρει τι έχει συμβεί στον γιο της, στον οποίο εξακολουθεί να απευθύνεται μέσα από τη προσωπική της σελίδα στο Facebook.

Στα γραφεία της Municipale Policia του Μαζατλάν, ανάμεσα σε δεκάδες άλλους φακέλους, βρίσκεται και αυτός που αφορά την εξαφάνιση του Γιάννη Λιουδάκη. Κανείς πλέον από τους αστυνομικούς του τμήματος δεν ασχολείται με το τι απέγινε ο 40χρονος τότε ομογενής από τον Καναδά, που επέλεξε να ταξιδέψει σε μια από τις πιο τουριστικές πόλεις του Μεξικού, για σύντομες διακοπές.

Το Μαζατλάν παρόλο που ανήκει στην επαρχία της Σιναλόα-εκεί όπου εδρεύει ένα από τα πιο σκληρά καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού-δεν είχε απασχολήσει ποτέ τα διεθνή ΜΜΕ, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2014.

Ήταν Παρασκευή βράδυ, 21 του μήνα όταν σε μια παράτολμη επιχείρηση των ειδικών δυνάμεων του ναυτικού και της αστυνομίας συνελήφθη ο αρχηγός του καρτέλ της Σιναλόα Χοακίν «Ελ Τσάπο» Γκουσμάν, που κρυβόταν σε ένα ξενοδοχείο της πόλης.

Απτό δείγμα σύμφωνα με τους ειδήμονες, ότι ο πόλεμος των ναρκωτικών μπορεί να φτάσει παντού, ακόμη και σε αυτό το ειδυλλιακό τουριστικό θέρετρο, όπου ο επισκέπτης νοιώθει ότι ο χρόνος σταματάει. Πιθανότατα έτσι να ένοιωσε και ο Γιάννης Λιουδάκης, το μεσημέρι της 23ης Μαϊου του 2013, όταν το το αεροπλάνο της West Jet Airline, τροχοδρόμησε στο διεθνές αεροδρόμιο «General Rafael Buelna» του Μαζατλάν.

Η μητέρα του και οι φίλοι του τον θυμούνται να φεύγει, φορώντας ένα γκρι παντελόνι και ένα t-shirt με το λογότυπο Jack Jones, στο διεθνές αεροδρόμιο «Pearson» του Τορόντο. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που τον είδαν ζωντανό. Ο ομογενής έκανε check in στο ξενοδοχείο Crown Plaza, με την εκπληκτική θέα στην θάλασσα και για τις επόμενες επτά ημέρες απολάμβανε τον ήλιο και την θάλασσα. Επικοινωνούσε τακτικά με την μητέρα του και τους φίλους του, έδειχνε ότι πέρναγε πολύ καλά στο γνωστό θέρετρο του Μεξικού και τίποτε δεν προμήνυε την εφιαλτική συνέχεια, που οδήγησε στην εξαφάνισή του.

Στις 31 Μαϊου, ο Γιάννης κάνει check out από το ξενοδοχείο του και λίγο αργότερα οι δικοί του λαμβάνουν ένα μήνυμα απόγνωσης με το στίγμα GPS στο οποίο βρισκόταν εκείνη την στιγμή. Τον παίρνουν αμέσως τηλέφωνο, αλλά μάταια. Δεν θα το σηκώσει ποτέ, ούτε θα επικοινωνήσει κανείς άλλος μαζί τους μετά από εκείνο το μοιραίο πρωί, που τα ίχνη του Γιάννη Λιουδάκη θα χαθούν για πάντα.

Έγιναν έρευνες στο σημείο που είχε δώσει το στίγμα του GPS με το μήνυμα που έστειλε από το κινητό του, αναρτήθηκαν πόστερ και φυσικά η οικογένεια έδινε αμοιβή για οποιαδήποτε πληροφορία που θα συνέβαλλε στην ανεύρεση του Γιάννη Λιουδάκη.

Τα σενάρια που εξετάστηκαν για το τι μπορεί να συνέβη στον Έλληνα, ήταν το ένα χειρότερο από το άλλο, ενώ πολλά είναι και τα αναπάντητα ερωτηματικά.

Το ερώτημα που δεν έχει ακόμη απαντηθεί είναι τι γύρευε ο Γιάννης Λιουδάκης στο σημείο δίπλα στον αυτοκινητόδρομο. Μήπως βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή και «έπεσε» πάνω σε κάτι που δεν έπρεπε να δει κανείς; Είναι εξακριβωμένο ότι έκανε check out από το ξενοδοχείο που διέμενε, το μοιραίο πρωί της ημέρας που χάθηκαν τα ίχνη του. Αυτό που δεν εξακριβώθηκε ποτέ και κάνει την μητέρα του να ελπίζει ακόμη, είναι ότι δεν έχει βρεθεί τίποτε από τα προσωπικά του αντικείμενα, έστω και αν αυτό δεν σημαίνει κατ’ ουσίαν τίποτε.

Σε μια χώρα σαν το Μεξικό, είναι πολύ εύκολο να «εξαφανιστεί» κάποιος από προσώπου γης, όπως ακριβώς συνέβη με τον γιο της, τον οποίο ακόμη αναζητάει.

Για την ίδια «το Μεξικό είναι μια επίγεια κόλαση, στην οποία ούτε η Ιντερπόλ ανακατεύεται. Έχουν βέβαια τον φάκελό του αλλά δεν ψάχνουν και ιδιαίτερα, απλά όταν βρουν κάποιον διασταυρώνουν τις πληροφορίες που έχουν». Σε αυτή την επίγεια κόλαση, μπορούν να συμβούν τα πάντα σε κάποιον και τα σενάρια του τρόμου είναι απεχθή και προκαλούν ανατριχίλα. Ο Γιάννης μπορεί να απήχθη αρχικά από κάποιους που σκόπευαν να ζητήσουν λύτρα, αλλά άλλαξαν γνώμη και προτίμησαν μια άλλη λύση. Να του πάρουν ότι είχε πάνω του και να τον σκοτώσουν, φροντίζοντας να μην βρεθεί ποτέ τίποτε από αυτόν.

Πηγή: neakriti |newsauto