«Σχοινοβάτες» σε τεντωμένο σχοινί κοινωνικής συνείδησης και κρατικής επιβολής

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο υπεύθυνος άνθρωπος, η αποτελεσματικότητα των συστημάτων και η συλλογική συνείδηση της εκάστοτε κοινωνίας φαίνεται στα δύσκολα. Στις περιόδους εκείνες που οι μικρές πράξεις όλων μας είναι εξαιρετικά σημαντικές και καθορίζουν το μέλλον σε σύγκριση με την απλή καθημερινότητα. Όταν ισορροπούμε σαν «σχοινοβάτες» πάνω από το απόλυτο κενό των επιπτώσεων μιας πανδημίας όπως αυτή που βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες και κάθε «βήμα» των πολιτών και της πολιτείας καθορίζει την επόμενη ημέρα ή την «πτώση».

Γράφει ο Αντώνης Νικολάκης για το daynight.gr

Ο χρόνος θα δείξει αν όσα ζούμε είναι μια δυσάρεστη ευκαιρία να συζητήσουμε λίγο περισσότερο με τον εαυτό μας αλλά και ως κράτος σε ανώτερο επίπεδο την τεράστια αξία της συλλογικής συνείδησης, η οποία όπως τόσες άλλες καταρρέει εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα. Οι περίοδοι έκτακτης ανάγκης είναι αναπόφευκτες και μόνοι όσοι δεν έχουν ιδέα από ιστορία μπορούν να «σφυρίζουν» αδιάφορα.

Ίσως πριν από αρκετά χρόνια να ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να συντονιστούν όλοι οι πολίτες της χώρας στις επιστημονικές οδηγίες και στα έκτακτα μέτρα του κράτους. Οι αποστάσεις, ο χρόνος μετάδοσης και η ώριμη αποδοχή των εξελίξεων από τον καθένα βρισκόταν σε έναν απόλυτα διαφορετικό επίπεδο. Σήμερα, οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν υπάρχει καμία, μα καμία δικαιολογία. Σχεδόν ολόκληρος ο Ελληνικός πληθυσμός είναι σε θέση να μάθει άμεσα και αναλυτικά ποια συμπεριφορά αποδεικνύει αίσθημα συλλογικής συνείδησης και ποια πολλαπλασιάζει το κόστος για ολόκληρη την κοινωνία.

Μια κοινωνία που δεν είναι άλλη από τον γείτονά μας, τον συνάνθρωπο στο μπακάλικο που ψωνίζουμε και τον νοσηλευτή στα νοσοκομεία που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της «μάχης» με την πανδημία Κορονοϊού. Όλα όσα ζούμε δεν είναι ταινία φαντασίας που κάποιος διάσημος ηθοποιός θα σώσει τον κόσμο. Πρόκειται για μία περίοδο με πρωτοφανή για την εποχή μας γεγονότα όπου η ισορροπία πάνω από το «κενό» είναι ταυτισμένη με την συλλογική ευθύνη!

Το κράτος παρά τις γνωστές σε όλους αδυναμίες του καταβάλει προσπάθεια και δεν είναι οι ημέρες κατάλληλες για ανούσια κριτική. Προτεραιότητα για κάθε πολίτη είναι να συνειδητοποιήσει άμεσα πώς θα αποτελέσει έναν μικρό ήρωα και θα συνδράμει με τις πράξεις του ώστε να σταματήσει αυτό το τρομακτικό «ντόμινο» εξελίξεων που έχει κοστίσει παγκοσμίως χιλιάδες νεκρούς.

Η εύκολη επιλογή ήταν, είναι και θα είναι πάντα η επίρριψη ευθυνών σε άλλους, στην εκάστοτε κυβέρνηση και σε κάποιους συνωμότες που κατασκευάζουν ιούς σε μυστικά εργαστήρια εκατοντάδες μέτρα κάτω από τη Γη. Επιτέλους, ας στραφεί για λίγες εβδομάδες ο καθένας στον εαυτό του και ας πράξει όλα όσα πρέπει για να περιοριστεί ο κίνδυνος χωρίς να χρειάζεται το «μαστίγιο» κρατικής επιβολής…