Αυτά είναι τα πιο παράξενα ψέματα που μας έλεγαν οι γονείς μας όταν ήμασταν παιδιά

Τα παιδιά λένε ψέματα – πολλά. Όμως μόνο όταν μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου ήταν οι μεγαλύτεροι ψευταράδες του κόσμου. Σε κάποια φάση, όταν είσαι γύρω στα 20, συνειδητοποιείς ότι ο μπαμπάς και η μαμά σου είχαν τα νιάτα και τη βλακεία που έχεις εσύ τώρα και σου πουλούσαν παραμύθια ασύστολα, επειδή ήταν η μόνη στρατηγική που είχαν για να σε κρατήσουν στη ζωή.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE RS.

Σε μια προσπάθεια να δω σε τι βαθμό μας εξαπατούσαν οι γονείς μας, ζήτησα από ανθρώπους να μου μιλήσουν για τα πιο περίεργα ψέματα που τους έχουν πει ποτέ οι γονείς τους. Άκουσα για εγκύους μπαμπάδες, μυξοτέρατα και για φοβέρες ότι τα άκρα ενός ανθρώπου μπορούν να αποκοπούν στα καλά καθούμενα.

Παιχνιδοαρπάχτρα μάγισσα

«Όταν ήμουν μικρός, είχαμε μια ηλικιωμένη γειτόνισσα που δεν είχε δόντια. Πάντα περπατούσε καμπουριάζοντας και είχε ένα μαντήλι δεμένο γύρω από τα μαλλιά της. Φυσικά, ως παιδί, αυτή ακριβώς είναι η εικόνα που έχεις για τις μάγισσες, οπότε οι γονείς μου αποφάσισαν να το εκμεταλλευτούν αυτό, για να είμαι φρόνιμος. Είχα πολλά παιχνίδια που λάτρευα, αλλά ήμουν απίστευτα τσαπατσούλης – όλα κατέληγαν σκορπισμένα στο πάτωμα του υπνοδωματίου μου. Οι γονείς μου με φόβιζαν λέγοντάς μου ότι αν δεν τα μάζευα, η γιαγιά Slavka -αυτό είναι το όνομα που είχαν δώσει στη γειτόνισσά μας- θα ερχόταν και θα τα έκλεβε. Μου έλεγαν ότι είχε ένα υπόγειο γεμάτο παιχνίδια που έπαιρνε από παιδιά που δεν τακτοποιούσαν τα δωμάτιά τους. Έβλεπα εφιάλτες με τη Slavka να βασανίζει τα αρκουδάκια μου στο παγωμένο της υπόγειο». – Nikola, 25 ετών

Πλαστική τροφή

«Θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου λέει ότι δεν έκανε να τρώω μαργαρίνη, επειδή ήταν λιωμένο πλαστικό. Όταν τον πίεζα να μου το εξηγήσει καλύτερα, μου έλεγε ότι “έχει ένα μόριο απόσταση από το πλαστικό”, κάτι που αργότερα συνειδητοποίησα ότι είναι μια μπούρδα χωρίς νόημα». – Mihajlo, 40 ετών

Ανθρωπάκια που ζουν στην τηλεόραση

«Ήμουν πολύ υπερκινητικό παιδί και το μόνο πράγμα που μπορούσε να με κρατήσει στη θέση μου ήταν η τηλεόραση. Βέβαια, αυτό συνέβαινε μόνο επειδή οι γονείς μου μού είχαν πει ότι όλοι οι άνθρωποι που έβλεπα στην οθόνη ζούσαν πραγματικά μέσα στην τηλεόρασή μας. Φυσικά αυτό με έκανε να παρακολουθώ με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον τηλεόραση, αλλά ταυτόχρονα τρελαινόμουν κάθε φορά που κάποιος την έκλεινε, επειδή φοβόμουν ότι θα σκότωνε τα μικρά ανθρωπάκια που ζούσαν μέσα της». – Jovana, 28 ετών

Δόντια και άκρα που πέφτουν ξαφνικά

«Αυτό το ψέμα το ξεκίνησε η γιαγιά μου, η οποία με πρόσεχε όταν ήμουν μικρή. Παλιά σιχαινόμουν το γάλα – μισούσα τη μυρωδιά και πάντα μου προκαλούσε τάση για εμετό. Στο τέλος η γιαγιά μου απηύδησε και αποφάσισε να μου πει ότι το σώμα μου κρατιόταν στη θέση του με γάλα και αν σταματούσα να το πίνω, θα ξεκινούσα να αποσυντίθεμαι – τα χέρια, τα πόδια και τα δόντια μου θα έπεφταν. Αυτό το ψέμα μετατράπηκε σε εφιάλτη για μένα, μιας και ονειρευόμουν ότι περπατούσα χωρίς πόδια και χωρίς δόντια. Ακόμη σιχαίνομαι το γάλα, πάντως». – Selena, 29 ετών

«Όταν ήμουν μικρή, ήμουν πολύ δεμένη με τον μπαμπά μου.Ήταν λες και ζούσαμε σε έναν δικό μας κόσμο. Τα πήγαινα καλύτερα μαζί του, επειδή δεν μου φώναζε, όπως η μαμά και έπαιρνε πάντα το μέρος μου. Για κάποιον λόγο, ο μπαμπάς μου ξεκίνησε να κάνει πλάκα ότι με γέννησε εκείνος και όχι η μαμά μου και εγώ σιγά-σιγά το πήρα σοβαρά. Θυμάμαι ότι είχε αρκετή κοιλίτσα, οπότε μου ήταν εύκολο να τον φανταστώ έγκυο». – Ivana, 30 ετών

Μυξοτέρας (τρομερά ψέματα, όχι αστεία!)

«Μου άρεσε πολύ να σκαλίζω τη μύτη μου, όταν ήμουν μικρός. Το έβρισκα πολύ ενδιαφέρον, ειδικά όταν βαριόμουν – σχεδόν πάντα, δηλαδή. Η μαμά μου με μάλωνε όλη την ώρα, επειδή το έκανα μπροστά σε κόσμο. Την έκανα να ντρέπεται, αλλά δεν με ένοιαζε που με κορόιδευαν οι άνθρωποι, επειδή πραγματικά μου άρεσε να σκαλίζω τη μύτη μου. »Υποθέτω ότι η μαμά μου σε κάποια στιγμή μπούχτισε, οπότε μια μέρα με κάθισε κάτω, για να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για τις μύξες. Μου είπε ότι όπως και εγώ, οι μύξες είχαν μια μαμά που ζούσε σε άλλη ήπειρο, η οποία μου είχε αναθέσει να της προσέχω τα μωρά της όσο έλειπε. Οπότε, όταν ήθελαν να βγουν έξω οι μύξες, έπρεπε να τις φυσάω απαλά σε ένα χαρτομάντηλο χωρίς να τις αγγίζω, διαφορετικά θα ερχόταν ένα μεγάλο μυξοτέρας και θα έτρωγε ολόκληρη την οικογένειά μας. Η ιστορία δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα – δεν με φόβισε, αλλά ξεκίνησα να μιλάω στις μύξες μου». – Petar, 26 ετών

Πηγή: hysteria.gr